در دیدار اخیر بین خاتمی و موسوی، این دو چهره سرشناس جنبش سبز بار دیگر برپایداری بر قانون اساسی و وفاداری نسبت به نظام جمهوری اسلامی تأکید کرده و یک بار دیگر بر این مسئله پایفشاری کردند که اگر رژیم عقب ننشیند و به آنها میدان ندهد، کسان دیگری که اصل انقلاب و نظام را زیر سوال می‌برند میدان‌دار قضیه خواهند شد و رهبری جنبش سبز را بدست خواهند گرفت.شکی نیست که تکیه موسوی و خاتمی و دیگر سران جنبش به قانون اساسی و وفاداری نسبت به جمهوری اسلامی ناشی از این ضرورت است که بتوان همچنان به عنوان اپوزیسیون قانونی رژیم فعالیت کرده و وسیعترین اقشار مردم از جمله طرفداران رژیم را جلب و مورد هدف قرار داد. اما تکیه و اعلام مکرر ایشان بر میدان ندادن به نیروهای دیگر که شعارهای رادیکال تری دارند، نوعی انحصار طلبی و طرد بسیاری از اقشار مردم است که خواستها و مطالبات دمکراتیک تر ورادیکال تری دارند.
مثال دیگر این انحصار گرایی، سخنان اعظم طالقانی، دختر آیت‌الله طالقانی و دبیر کل جمعیت زنان انقلاب اسلامی است که در گفتگویی با ایرنا در روز ۳۰ مهر گفت: «کسانی که شعارهایی مانند جمهوری ایرانی را مطرح میکنند یا دیندار نیستند و یا اعتقادی به اسلام و مبانی دینی ما ندارند.» و اضافه کرد: «ما نباید به شعارهای عده‌ای محدود تحت عنوان استقلال آزادی جمهوری ایرانی توجه کنیم ...»
واقعیت این است که قشر وسیعی از مردم به خصوص جوانان تحصیل کرده، خواهان جمهوری بدون ولایت فقیه و بدون شورای نگهبان و مجلس خبرگانند. طرد و تکذیب این خواستها از طرف سران جنبش تنها منجربه عقب افتادن از جنبش و از دست دادن اعتبار ایشان خواهد شد.
باید از سران جنبش سبز پرسید که آیا غایت اصلاحات، حفظ نظام و وفاداری به دستاوردهای جمهوری اسلامی در عرض این ۳۰ سال است؟ اگر این است که باید گفت که این در حقیقت نه تنها اصلاحات نیست، بلکه به نوعی تحجر و راکد ماندن در درون این نظام است.
پست‌ها
